61 posts
kartka z pamiętnika
Kwiaty w betonie. “Żaden hałas nie zniszczy nasion”.
Rosnę sobie w Polsce już siedemnaście wiosen i gdzie nie spojrzę, tam widzę w sobie nowe łodyżki, połączone dziewczyńskim doświadczeniem. Są wszędzie. Mocne i zjednoczone, niczym pnącza, które podtrzymują świat.…
Etapy, czyli jak budziła się moja świadomość ekologiczna
Pamiętam, gdy rodzice przynieśli z pracy film na DVD. Niewygodna prawda, którą obejrzeliśmy wspólnie, nie była dla mnie do końca zrozumiała. Czułam się tak, jakby przedstawiana mi była jakaś teoria…
Do Ciebie, która obawiasz się, że za mała jesteś, żeby czynić wielkie zmiany
Wakacje po piątej klasie, moja waga i ja. Że mam nadwagę wiem. Po pierwsze – jak nie wiedzieć, skoro lustra wiszą w domu? Po drugie – jak się już posiada…
Moje życie jest aktem sprzeciwu
Baśka Mieszkasz w Ostrowie Lubelskim, masz osiemnaście lat, podstawówkę za sobą i maturę przed sobą. Masz też w pokoju zbiór wlepek, naklejek i tęczową torbę z Tigera, a w głowie…
Czym jest dla mnie męskość?
Tekst i ilustracje: Aleksander Włodek, urodzony 26 sierpnia 1996 roku i od tego dnia poszukujący piękna oraz miłości.Instagram: @aleksander.wlodek
notatki do rozważań o mówieniu o traumie
Tekst powstał w maju 2021 roku w ramach rezydencji pisarskich „Własny pokój” w Rotacyjnym Domu Kultury na Jazdowie I Poruszam się i żyję w procesie odzyskiwania głosu. Rewiduję wewnętrzne opowieści,…
Czarne na biało-niebieskim – fotopamiętnik Karoli
Dom jest pragnieniem zapomnienia, że jest coś poza nim. To tęsknota zamknięta w czterech ceglanych ścianach – że mogę być po prostu, że znam znaczenie słowa: „przyjemność”, że uda mi…
Dom zbudować musi każdy
Długo wyrzucałam sobie, że w rodzinnym domu nie czuję się jak u siebie. Jestem drobną kobietą, która wyrosła z podobnie niewielkiego dziecka. Nie brakowało mi metrażu w mieszkaniu, ale z…
Polska – dom pełen nieproszonych gości
Od dziecka wpaja się nam przekonanie o tym, że bycie dobrym gospodarzem jest obowiązkiem każdego człowieka, a już na pewno każdej kobiety. Zawsze oznaczało to sztuczne uśmiechy i wymuszoną uprzejmość…
O J/B C Z Y Z N A
w przeddzień wyjazdu z mojego krajuposzłam pożegnać się z babcią.objęła mnie i zapłakała,cicho i pospiesznie.poprzednim razem,kiedy widziałam,że tak płakałabył dzień pogrzebu dziadka.zastanowiło mnie, dlaczegożegna się ze mnąw taki sam sposóbjak…
#szajnujemy: Spójrz na siebie
#szajnujemy: Nie miałyśmy szczęśliwej gwiazdy, zapaliłyśmy własną. Herstorie warszawskie
#Podcast: SZAJN na Głos
#partnerzy
