1.
Od teraz,
Chcę.
Nocą wdechy i wydechy,
Razem lepiej, o wiele lepiej.
Coraz mocniej wiem.
Coraz bardziej…
Chcę oddychać z Tobą,
Nie tylko w ciemnościach.
2.
Potykam się o brak Ciebie.
Z kąta w kąt przewijasz się
jak stara taśma w kasecie.
Bezdźwięcznie coś charczysz
Gdzie Twój głos?
Gdzie Ty ubyłeś?
Nie do zniesienia jest ten tyk zegara,
Miauczenie Twojego kota,
A ta wypełniona słowami cisza uciska skronie.
Kiedy wrócisz?
Przecież kawa wystygnie.
Twój kot chyba za Tobą tęskni.
Ale jak nie, no to odejdź
Ale w butach, ale odejdź z kotem.
3.
Przekonaj mnie
Z całą siłą życia jaką masz,
Że droga do oddychania jest bardzo prosta.
Że łatwo jest łapać powietrze.
Pokaż mi, ale zostań
Nie ma inaczej, ani zamiast.
Bez Ciebie nie ma.
4.
Przed końcem.
Patrzenie na to, co tylko nas,
Słuchanie tego, co tylko nasze,
Odczuwanie tego co ktoś tylko nam.
Zatrzymuje i ratuje.
Tak dużo tłamsi
Aż tyle powstrzymuje.
5.
Oczy Morza Martwego
Mają w sobie więcej życia niż Ty
autorka tekstu: Wiktoria Krzywonos (18) – „filigranowa buzia z językiem murarza na budowie.” Wychowana w podkarpackich lasach, wiecznie tęskniąca za morzem licealistka. Składa się z: teatru, dziennikarstwa, historii, feminizmu, poezji, książek, filmów, imprez, podróżowania. Chce się składać ze sztuki
autorka ilustracji: Weronika Siwiec (29) – miota się nieustannie, od roku robi to w Amsterdamie. Jest po trochu architektką, graficzką i ilustratorką. Kiedy jest jej źle – rysuje i pisze, kiedy jest jej dobrze – rysuje i nie pisze. Mówi za szybko i chyba za dużo, wzruszają ją do łez różowe chmury i chodzenie boso po trawie.