161 posts
„moje tkanki brzucha / bolą popołudniami i wieczorami”. Wiersze suri stawickiej
Ocieram łzy o menstruacyjną krew przez całe życie depresjazero przyjemności ze słodkiegowkładu w ustachorganizm rozpoznaje cukrypochodzenia roślinnego i sztucznegota produkcja słodyczyto trochę jak z plastikiemwnikającym i nadmiernie pobudliwymprzez niego wszystkie…
„bo kto wtedy będzie podejmował decyzje / które są dobre dla mnie”? Wiersze karo kwarc / karoliny czarneckiej
serdecznie zapraszamy serdecznie witamy serce futch butch nie znikajbo kto wtedy będzie podejmował decyzjektóre są dobre dla mnie?w wierszach zgrywam egoistkęw życiu gram że to tylko wierszeże to nie jaa…
Czuj się jak u siebie
Kto ci powiedział, że wolno się przyzwyczajać?Kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze? S. Barańczak Era internetu, popularnonaukowych treści i twojego własnego ja. Ja, ja i ja. Tak, tak,…
„tak by inni mogli się przyglądać / do zachwytu / do bólu”. Wiersze Oliwii Skaźnik
Słowa Człowieku wszechmogący! Przyznać Ci trzebaże ten wynalazekskonstruowałeś wybitnie Bo któż to widziałby karkołomne decyzjezwoje psychikiskrzydlate myślizamykać w ciasnych klitkach Takich jak tak i nie i kocham cię Rysa latem…
Przedmiot/podmiot. Proza Zuzanny Suligi
Różowa Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski wyraźnej nie ma twarzy. Leje się, lejąca materiałem, imitacją długiej szaty i rąk złożonych w geście modlitwy. Doglądać można jej wszystkich zakamarków jeśli odkręci…
O aseksualności z doświadczenia
Jestem osobą aseksualną i postaram się wyjaśnić, jakie to uczucie. Z rozmów z moimi znajomymi, jak również z dogłębnego riserczu internetowego (jak lubię nazywać przesiadanie na Tumblrze) wywnioskowałam, że spektrum…
Zakładam ciało
Tkwię w sobie. Muszę wypełniać każdy dzień, każdą godzinę, minutę i sekundę własnym istnieniem. Godziny nudnych monologów. Słów, których nikt nie słyszy. Słów, które nic robią. Mówię do samego siebie…
„Girl dinner” i „Pokolenie” – mikroprozy Justyny Hrycyk
Pokolenie Spoglądaliście w dół, na nas. Wąski jar zieleni, słońce chowało się za brzegiem urwiska, rysując coraz wyraźniej i majestatyczniej wasze cienie na naszych ciałach. – Rozumiesz, my mieliśmy wojnę,…
„ja też, gdy czytam poezję, wpierw płaczę, dopiero później / rzucam książkę brutalnie pod łóżko” – wiersze Weroniki Brykalskiej
*** kraj, który nawet nie istnieje wprowadza obowiązkowy pobór kobiet do wojska. jest nowoczesny, bo stawia znak równości w sile, jest tradycyjny, bo zabijanie ceni w życiu najbardziej. u kogo…
Gdyby Kot nie został Matyldą
Gdyby odwrócić bieg historii, to za górami, za lasami, w odległym zakątku warszawskiego Mokotowa, moi rodzice, gdzieś na przestrzeni roku 2001, mogliby adoptować kota. Mogliby też mieć już od dawna…
#Podcast: SZAJN na Głos
Wspieramy: Fundusz Solidarnościowy im. Milo Mazurkiewicz
