Posts by tag
poezja
Wielka woda – poezja Magdaleny
wielka woda wchodzę w słonejest zimno miękko wilgotnosprawdzam na jaką głębokość mogę się zanurzyć uda brzuch piersi szyja kryształki soli na wysokości pępkatrochę niżej niżej aż poczuję piach pod stopamipiach…
Cztery opowieści – poezja Anny
Przed Wami 4 wiersze, które opisują proces. To spis różnych etapów, spojrzeń na odmienne choć powiązane ze sobą stany, świadomości, zrozumienia, akceptacji, oswojenia i pokochania. Chciałam podkreślić przebieg jaki doznają…
Niepewności – poezja Julii
*** o czym to świadczy kiedy mówią jak źle się czują niosą ciężki bagaż egzystencji wszystek to dotyczy czy tylko jednostek słabych indywiduum zbyt wrażliwe niepewneuległe bezsilne a może tylko…
O pracy – poezja Kamili
*** WstajęWyglądam przez oknoDlaczego tak ciężko mi o tym napomknąćSłowami; dlaczego moje staraniaSą na nic zapomnieć – ciężko, a dotknąć?Patrzę –Wyciągam klucz mój umysł zmęczonySpragniony do granic, wadliwyW rozpaczy wychodzę…
Dziewczyny piszą zina: numer 1 – Dlaczego my?
Jesienią zeszłego roku dzięki Przenośni LAS mogłyśmy spotkać się w jednym z domków na warszawskim Jazdowie, by wspólnie inspirować się, uczyć od siebie i pisać. Po premierze w druku oddajemy…
Dwa wiersze wystarczą – poezja Alicji
Jeszcze Jeszcze sklepy tłamszą mnie bardzoi półki ugięte pod naporem jeszczewszystkie jeszcze kurzące mieszkaniejeszcze emocje, piski i ostrzenie nożaduszą mnie i gryzą, duszę się jeszczeodbiera mi to jeszcze powietrze w…
Wiersze końca lata – poezja Laurie
Sonet Jesienny Bądź moim chłopcem na jesieńChcę z Tobą dogasać ogniskaWygrzebywać z popiołuJeszcze ciepłe ziemniaki Chcę w Twoich oczach oglądaćChłodne zachody słońcaMój Boże, jak łatwoByłoby się w Tobie zakochać Bądź…
„Kto kupi tak małe kraje”. Notatka z lektury
„(…) Kobieta mówi przez sen. Śni jej się pamięć, ta rzeka Którą widzi całą. I cukier śni się słodszy, aż do rana Będzie go miała w ustach. Przez sen pamięta,…
Ostatnia kropla mnie wsiąka w skałę – poezja Sandry
kraina tutejsza Beatrycze nie wygląda przyjaźniezłe tatuaże, złe zębyprzekrzywiona perukaszczur przeciął moją drogę z głośnym śmiechemsmak szarości w ustach biegnęrzucam za siebie sznur koralichustkęgrzebieńw nic się nie zmieniają na spękany…
„Upał roznosił jej protest po mieście” – poezja klimatyczna Alicji
KRYZYS Wylesiło mnie całą z wyobraźnipokryła kąty monokultura metaforzagrzebane w piasku odpadki słówduszą gardła żyjących jeszcze ptaków całkiem śpiesznie gorąco zalewa oczymoże jeszcze opiszę trochę przyszłości PROTEST Przerwała słabą ciszę…
#Podcast: SZAJN na Głos
#szajnujemy: Cyfrodziewczyny
#szajnujemy: Warszawianki dwudziestolecia międzywojennego
#partnerzy
