Podczas studiów zacząłem się interesować projektowaniem w trzech kierunkach: jedzenia, religii oraz seksu. Uważam, że to dziedziny podstawowe dla życia człowieka. Krytyczne podejście do tych tematów jest mottem mojego myślenia projektowego. Ostatnio dużo czasu poświęciłem badając sytuację demograficzną w Europie Środkowej. Postanowiłem połączyć temat seksu z demografią i tym, jaki wpływ będzie miała na projektowanie.

Prognozuje się, że do 2025 roku liczba polskich seniorów może być większa od liczby osób, które nie przekroczyły 18-go roku życia. Świadczy to o potrzebie większego zaangażowania designu w produkowanie artykułów (w tym gadżetów erotycznych) dla starszych konsumentów.

Pojawienie się aplikacji mobilnych typu Tinder, Badoo, Grinder oferujących miłość „na jeden raz”, wywołało boom wśród nastolatkó. Potrzeby seksualne młodej osoby są dziś łatwiejsze do spełnienia niż za czasów naszych rodziców, dzięki tak zwanej cyberlove. Trudno jednak powiedzieć, że te zmiany dotyczą też osób w starszym wieku. Dlatego postanowiłem, że moim tematem badawczym będzie „zmarginalizowana” grupa osób w wieku meno- i andropauzalnym.

Projekt składa się z części praktycznej (zestaw przedmiotów do poznawania ciała “Dotyk”) oraz teoretycznej. Moje badania były dość nietypowe. Przeanalizowałem historyczne, psychologiczne i fizjologiczne podstawy seksualności. Zrealizowałem też badanie socjologiczne. Dzięki ankietom, które dotyczyły kontekstu i okoliczności używania słów erotycznych i ich konotacji, udało mi się zbadać każde pokolenie pod kątem językowym. Poznałem lepiej grupę docelową, ich otoczenie, pozycję społeczną i otwartość na tematy związane z seksem. Z odpowiedzi wynika m.in., że interpretacja seksualności zmienia się zależnie od wieku osoby. Udało mi się także przeprowadzić wywiady z potencjalnymi użytkownikami mojego produktu, które dotyczyły sfery intymnej oraz postrzegania siebie jako osoby seksownej.

Jedna z respondentek zaznaczyła, że dużo starszych małżeństw dopada kryzys. Powstaje efekt „opuszczonego gniazda”, gdy dzieci wyprowadzają się z domu. Pojawia się wiele chorób, zaburzeń psychicznych. Wspomniała też o zagadnieniu wstydliwym, jakim w tym wieku są wizyty u ginekologa i psychiatry. Dlatego poszukuje się terapii alternatywnych oraz hormonalnych, które są w większości nieskuteczne i powiększają frustrację. Respondentka pisze, że „podobnie jest z mężczyznami w andropauzie, ale to już kompletny temat tabu. Obserwuję, jak «przekwita» mój mąż i widzę, że mężczyznom też nie jest łatwo”.

W starszym wieku wiele małżeństw zaczyna „spać i żyć” oddzielnie. Często
występują konflikty. Mężczyźni chcą intymności, a kobiety często nie, ponieważ „większość nie akceptuje swojej cielesności a partnerzy, mimo że sami nadszarpnięci zębem czasu, nie pomagają nam” .

„Druga młodość” często sprzyja ponownej integracji małżeńskiej oraz postrzeganiu życia intymnego w nowy sposób. Seksuolożka Katarzyna Klimko-Damska pisze, że używanie gadżetów erotycznych dla pary z długim stażem życiowym jest niezbędne do podejmowania eksperymentów. Niemniej jednak ważna pozostaje rozmowa. Podtrzymywanie seksualnych relacji może zmniejszać ryzyko występowania kryzysu małżeńskiego.

Głównym założeniem projektu jest edukacja seksualna ludzi dojrzałych. Ten temat jest mało poruszany przez społeczeństwo w ogóle, a badaczy w szczególności. Co jest tego powodem?

Starsi ludzie postrzegani są zazwyczaj jako zamknięta grupa, która nie ma dużego wpływu na społeczeństwo, a przez to od razu zostaje wykluczona poza jego nawias. Właśnie to jest przyczyną tego, że seks w starszym wieku odbierany jest jako temat tabu. Wciąż można zauważyć ludzi dojrzałych, idących obok siebie za rękę, pełnych uśmiechu. Sądzę, że kultura flirtu osób starszych jest nadal aktywna i przeżywa swój renesans.

Projekt „ Dotyk” proponuje nowe podejście do flirtu między parą osób w starszym wieku oraz staje się pretekstem do rozmowy i intymności. Początkiem gry jest odpowiedni dotyk partnera.

Stylistykę zestawu „Dotyk” można określić jako steampunkową i futurystyczną. Są to przedmioty minimalistyczne, które sugerują podobieństwo z przyrządami lekarskimi. W projekcie ważne jest połączenie kilku zmysłów podczas gry wstępnej. Nasze zmysły pogarszają się z biegiem czasu. Dlatego proponuję, by dzięki grze podejmować próby ich rozwijania.

Dźwięk

Za pomocą słuchawki można posłuchać, w jaki sposób bije serce partnera. Przedmiot został wyprofilowany tak, aby jedno ucho „badacza” było przytulone do prawej piersi „pacjenta”. Za inspirację posłużyły akcesoria medyczne m.in. stetoskop.

Zapach

Metalowe przedmioty dotykają nosów użytkowników, a rozłożona pomiędzy nimi gąbka nasączona jest olejkiem eterycznym. Aby zachować nieograniczoną komunikację pomiędzy dwoma osobami, postanowiłem zaprojektować przedmiot w dyskretnym, niewielkim rozmiarze.

Struktura

Naparstek, który staje się przedłużeniem palca, a zarazem masażerem ze zmiennymi końcówkami. Wykonany w całości ze stali nierdzewnej, posiada cztery różne zakończenia: jedno w całości wykonane z silikonu medycznego, przypominające paznokcie; drugie z końskim włosiem, aby umożliwić lekkie dotknięcie ciała partnera; obłe, które się składa z 4 spawanych kulek oraz kanciastą główkę wyrzeźbioną z drewna, która imituje lekkie szczypanie.

Wzrok

Aby lepiej poznać miejsca, które były dotychczas niezauważane przez partnera, zaprojektowałem przedmiot ze zmiennymi szkiełkami w trzech różnych opcjach: lusterka, kolorowego filtra oraz szkła, które zmienia rzeczywistość multiplikując ją. Zainspirowałem się nożyczkami medycznymi, lupą lekarską oraz dziecięcą zabawką – kalejdoskopem.

Projekt proponuje alternatywne podejście do prowadzenia życia seksualnego w starszym wieku. Ma zmienić postrzeganie seksu z komunikacji cielesnej w komunikację duchową, która jest obowiązkową częścią udanego związku partnerskiego. Mam nadzieję, że mój produkt stanie się pretekstem do wzajemnego poznania się partnerów z nowej perspektywy.

Autor tekstu i projektu: Dmytro Nikiforchuk – projektant produktu/graficzny, interesuje się fotografią. Pochodzi z Ukrainy (m. Krzemieniec), mieszka i projektuje w Krakowie. Ukończył Animację Kultury oraz Wzornictwo na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Kontynuuje działalność naukowa na kierunku Art & Design (UP, Kraków). Wyznaczył trzy ścieżki projektowe: jedzenie, religię oraz seks. Dyplomowy projekt „Dotyk” zrealizował w pracowni dr hab. Bartosza Muchy oraz przy pomocy mgr Aleksandry Satławy. Na co dzień działa w Projekt Wytrawny, łącząc kuchnię i Design. Współpracuje z ukraińskim młodym media ze Lwowa – Gargantua.
Instagram: @_nikdi_
Facebook: @dmytronikiforchuk
Behance: Projekt „Dotyk”
Portofolio: @nikiforchukdesign