Posts by tag
ciało
„i tak złamane pokruszyć / uszyć z odłamków nowe, zachwiane, silne”. Wiersze Moniki Duszyńskiej
new darkness i tak patrzy się na ciebiezza szyby podwójnejsymetryczny obrazdwie czarne dziuryza ciemne na oczy w tle kłębią się ludzietam więcej niż tuwyglądają jakskóra zwierzęcia dziury męczątramwaj rusza, obraz zostaje,…
„oto moje ciało wygrało” – poezja Suri
Część 1 jestem tkliwa mój nabłonek nosowy moje wargi błona śluzowa żołądka Nie mam ochoty, gdy rwie mną tak ostry wewnętrzny poryw – niewytłumaczalny, nierealny, inny. Po raz…
„moje tkanki brzucha / bolą popołudniami i wieczorami”. Wiersze suri stawickiej
Ocieram łzy o menstruacyjną krew przez całe życie depresjazero przyjemności ze słodkiegowkładu w ustachorganizm rozpoznaje cukrypochodzenia roślinnego i sztucznegota produkcja słodyczyto trochę jak z plastikiemwnikającym i nadmiernie pobudliwymprzez niego wszystkie…
„Ja, wszystkie siostry i jedno Życzenie”. Proza Dominiki Król
Dzisiaj, dwa tygodnie przed moimi dwudziestymi urodzinami, stwierdzam że nie dam rady dalej się tak omamiać. Nie będę udawać przed urodzinowym tortem, ani kręcić nosem, twierdząc, że tym razem również…
Przedmiot/podmiot. Proza Zuzanny Suligi
Różowa Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski wyraźnej nie ma twarzy. Leje się, lejąca materiałem, imitacją długiej szaty i rąk złożonych w geście modlitwy. Doglądać można jej wszystkich zakamarków jeśli odkręci…
(nie)ciało: „moja twarz – zawsze smutna, zawsze tworząca strukturę zdeformowaną, choć jasno określoną społecznie”
Idę ulicą, nienową, znaną mi dość dobrze ulicą w centrum Krakowa, ulicą Karmelicką, poruszam się szybko i mechanicznie, na twarzy mam coś, coś co przypomina grymas, coś nieładnego jak przypuszczam.…
Zakładam ciało
Tkwię w sobie. Muszę wypełniać każdy dzień, każdą godzinę, minutę i sekundę własnym istnieniem. Godziny nudnych monologów. Słów, których nikt nie słyszy. Słów, które nic robią. Mówię do samego siebie…
„ja też, gdy czytam poezję, wpierw płaczę, dopiero później / rzucam książkę brutalnie pod łóżko” – wiersze Weroniki Brykalskiej
*** kraj, który nawet nie istnieje wprowadza obowiązkowy pobór kobiet do wojska. jest nowoczesny, bo stawia znak równości w sile, jest tradycyjny, bo zabijanie ceni w życiu najbardziej. u kogo…
Premiera poetycka „UFOPORNO”. Wywiad Dobromiły Dobro z Opal Ćwikłą
Debiut Opal Ćwikły to mariaż slamu z poezją drukowaną, wielkie, obsypane brokatem weselisko, na którym kłirowa podmiotka tańczy z Sylvią Plath. Wszystkiemu przyglądają się matki, przyjaciółki, byłe dziewczyny, psychiatrki i…
„Ja, pół-kobieta, pół-jaszczurka, spędzam wieczory z innymi gadami”. Poezja Andy Benichou
kardamon chciał czytać książki zamiast iść z nami w noc i pisać po murach gdybym mogła, napisałabym jego imię przyglądałam mu się nie (u)miałam usprawiedliwienia na moją nerwowość napij się…
#Podcast: SZAJN na Głos
Wspieramy: Fundusz Solidarnościowy im. Milo Mazurkiewicz
