VII Mit o pokoju: didaskalia

zawsze nieumyte lustro, obok:
drewniane okna dwa z uszytą w pokoju naprzeciwko firanką, obok:
meble niewymienione po malowaniu w 2013’, obok:
ramka ze zdjęciami
roślin, obok:
kalendarz kurzu, obok:
półka na ukryte pamiętniki, obok:
światło na szybie zamkniętych drzwi, pod:
różowy jeszcze trochę
dywan i podłoga, pod:
lamenty, klucze i kartonowe pudła

VI później

ciemne niczym nieozdobione drzwi
gdy wchodzę nie ma strumieni światła
muszę je zapalić

nawet muszki
w kubku po herbacie wydają się
większe

V później

Schody są tylko ciemne nie
Niebieskie
Szeroki otwór bez dzwonienia
Kluczami

Ten kwadrat nie jest święty

IV później

to jest dla domu
w którym nie mieszka ani bóg
ani ja
to jest dla niego
ożyw się ożyw
słuchaj
bądź mi niemartwym nieżywym
nie próchnij się
jestem i będę od ciebie starsza

III później

to jest czwarty pokój do którego wszedłeś
tak jakby ubrał hostie
w czarne worki

II później

Ona urządziła sobie jasno na dole
On ciemno do góry
My byliśmy sufitem i podłogą

I wcześniej

wtedy jeszcze była ładna jesień
liście do góry i na dole
miasta i wsie
gdzieś pomiędzy pośrodku lasu
już nie wśród drzew a wśród
niczego powiedziałeś
Mi
Małej
że te wieże są
(nie dla myśliwych, wtedy jeszcze mnie kochałeś)
dla takich jak my,
obserwatorów
i podsadziłeś mnie
na pierwszy stopień

Bezwłasność

Telepatycznie przesuwam ściany by ich rozdzielić
Nie wiem za którą klamką
Jest teraz herbata
– nie przyznam się –
Zauważa mnie i mruga:
Światło zaświeca się w środku

Autorka wierszy: Gabriela Krawczyk – rozpoczęła właśnie na MISH-u, bo chciała połączyć prawo i wrażliwość na człowieka i kulturę, by móc ich w przyszłości bronić. Lubi pisać wiersze i artykuły, zajmuje się aspektami kontrowersyjnego połączenia społeczności kultury nieheteronormatywnej i duchowości. Od niedawna działa w fundacjach Courtwatch Polska i Sieć Obywatelska Watchdog. Próbowała różnych dziedzin sztuki: jako kurator w galerii współczesnej, radiowczyni oraz pianistka. Nadal poszukuje nowych ścieżek, lecz dzięki Olimpiadzie Literatury i Języka Polskiego myśli, że zapuściła stałe korzenie w pisarstwie.
Instagram: @homopoeticus_

Autorka ilustracji: Daria Godyń – animatorka 2d/graficzka aspirująca do założenia własnego studia animacji. Obecnie właścicielka jednoosobowego przedszkola, którego jedyną podopieczną jest jej córka Mira. Odkąd Mira przyszła na świat jej mama postanowiła zacząć zabierać głos w sprawach, które ją wkurzają. Bardzo nie lubi bezpodstawnego poczucia winy u kobiet. Bardzo lubi wspinaczkę skałkową. Jej marzeniem jest dotknąć Nick’a Cave’a na koncercie.
Instagram: @agent_kleszcz_007
Behance: @dariagodyn9828
Vimeo: @Daria G