Pod osłoną nocy

Siedzimy sobie w pokoju
Ty i ja
Nasza pierwsza noc
Z dala od obcych świateł
Pierwszy raz widzę cię
Taką, jaka jesteś
Bezbronną
Odsłoniłaś kurtyny
I nawet ta muzyka z winylu
Nie jest w stanie oddzielić mnie od ciebie.

Boję się
Serce bije mi jak oszalałe
Czy na to się pisałam,
Kiedy pierwszy raz pocałowałam cię
Parę miesięcy wcześniej
Otulona nocą
Bezimienna

‘Cicho, ktoś idzie’
Ale ty dalej trzymałaś swoją rękę na moim udzie
Jak gdyby nigdy nic
Bałam się odrzucenia
Świata
Bałam się zranienia
Ciebie

Teraz też jest noc
Twój pokój to kraina

Którą będę odkrywać przez miesiące
Jest cicho
Słyszę bicie twego serca
A może to moje?
Jestem

Postprawda

Nadzieja umiera
Powoli.
Przecież każdy widzi,
Jak prawda zostaje przeżuta
Wypluta i zdeptana
Przez paru mężczyzn w garniturach.
Ludzkie ciała
Pozbawiane sprawczości
Zrównane z betonem
Przez paru mężczyzn w uniformach.

Nadzieja umiera
Po cichu.
Czemu nikt nie krzyczy,
Kiedy kolejny kawałek papieru
Rozwarstwia nasz świat
Ustawa po ustawie
Kiedy nasza wolność
Jak zmięty kawałek papieru
Ląduje w koszu reform.

Czemu ja
nie
krzyczę

Nadzieja umiera,
A jednak.
Obudziliśmy się pewnego ranka
I wszystko było inaczej.
Moja flaga spaliła się w Słońcu.

Autorka wierszy: Aleksandra Kuśnierkiewicz (23) – Feministka. Pisze, działa, tańczy taniec współczesny. Dużo podróżuje autostopem i wspina się po górach. Studiowała Stosunki Międzynarodowe (International Relations) w Londynie i Sydney.
Instagram: @aleksandrakusnierkiewicz

Autorka ilustracji: Anna Roguska – studentka grafiki na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zajmuje się głównie ilustracją, analogową fotografią i tatuowaniem, czasem animacją i projektowaniem graficznym. Głównym źródłem inspiracji są dla niej sny, sztuka ludowa oraz spacery po pustych zielonych terenach. Uwielbia swoje koty i czarną kawkę 
Instagram tattoo : @aniaroguska.tatt
Instagram plastyczny: @cloud9line
Behance : ann7897