Posts by tag
opowiadanie
Wszystkie szybko się kończyły
Sara nie była moją ulubioną byłą dziewczyną, o ile w ogóle była moją byłą. Drażniła mnie na początku i drażniła mnie na końcu, a i środek nie był jakoś specjalnie…
Poltergeist. Babcia w kolorze sepii
Kiedy zanurzymy głowę pod wodą, nie słychać nic poza napierającym szumem. Czasami można usłyszeć bicie swojego serca albo uderzenia rur kanalizacyjnych. W filmach często pojawiają się ujęcia z perspektywy człowieka…
Burza na horyzoncie
Głośno wypuścił powietrze z płuc, gdy znalazł się w swoim samochodzie. Oparł łokcie o kierownicę i schował głowę między rękami. Zwinął się jak zgnieciona kartka papieru. Nie przejmował się, że…
#7 Historie Subtelne „A wietrzyk kręci piruety”
Za cicha, nudna, z wkurzającym, piskliwym głosem, za koścista, by sobie kogoś znaleźć. Niewdzięczna, przewrażliwiona, wiecznie niezadowolona. To był kolejny dzień siedzenia w zamknięciu, w czterech ścianach, od których odbijały…
#6 Historie Subtelne. „A wiesz, że serce płetwala jest wielkości małego samochodu?”
Otworzyła oczy. Już od trzech lat budziła się obok tego samego mężczyzny. Długo przyglądała się jego twarzy, mocno zaznaczonej linii szczęki, zmarszczkom, które stawały się coraz głębsze. Oddychał tak szybko…
#5 Historie subtelne: Jak mogłam zapomnieć o tym, że umiem latać?
Rozstaliśmy się nagle i bez żadnego ostrzeżenia. Dla jasności dodam, że nie kłóciliśmy się, nikt też nikogo nie zdradził. Po prostu pewnego dnia on wrócił do mieszkania, pokręcił się po…
Szmaty
To ciekawe, że czym Nina dłużej żyje, tym jej decyzje stają się bardziej niezrozumiałe. „Traktujesz mężczyzn jak szmaty“ powiedziała w ostatnią niedzielę przy lepieniu pierogów Babcia Eleonora. Nina uniosła się…
Dwa morderstwa przed siódmą
Jeszcze nie ma siódmej, a już zabiłam dwa razy. Co gorsza, nie zdążyłam nawet wygrzebać się z łóżka. Wzdycham nad trupem. Poranne statystyki, które od dwóch miesięcy skrupulatnie prowadzę. Mniejsza…
#3 Historie Subtelne: Alexandra Dvornikova – ilustracja bez tytułu
Babci prawie nie znałam. Z jej wizyt, kiedy byłam jeszcze dzieckiem, niewiele pamiętam. Ciężko też powiedzieć, żeby uczestniczyła w moim późniejszym, samodzielnym życiu. Jedyne słowa, którymi raczyli jej postać rodzice…
Czy tak miało być?
Przyśniłaś mi się naga, pełna gracji i w melodycznej, lubieżnej symfonii świateł. W tym śnie spałaś, wciąż uśmiechnięta i nieświadoma tego, że ja, również zupełnie nagi, leżałem obok ciebie i…
#Podcast: SZAJN na Głos
#szajnujemy: Cyfrodziewczyny
#szajnujemy: Warszawianki dwudziestolecia międzywojennego
#partnerzy
