62 posts
kartka z pamiętnika
Sztuka (braku) wyboru
W sobotni wieczór grupa znajomych, których wiek niepokojąco szybko zaczyna dobiegać trzydziestki, spotkała się na warszawskiej Ochocie, aby wspólnie gotując, jedząc i finalnie bawiąc się podczas Przekwitu w Ogrodzie Botanicznym,…
Fotopamiętnik Karoli: Krajobrazy na skórze
„Dobra. Niełatwo, ale piszę. Na zdjęciach powyżej są dwie osoby, które kocham najbardziej na świecie – Konrad i Nikodem. Dziś jest 2 kwietnia – Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Przez lata…
Samowystarczalne państwo Przyjaźń
Często przyjaźń porównuje się do rodziny. Mówi się, że to rodzina, którą wybieramy sobie sami, że nasi przyjaciele są dla nas jak brat/siostra. Ja uważam, że prawdziwa przyjaźń jest wtedy,…
Między miejscami – podróże czy ucieczki?
Kilka dni temu moja przyjaciółka zadzwoniła do mnie z płaczem, mówiąc, że nie wytrzyma dłużej w tym mieście i wyjeżdża na kilka dni nad morze. Wczoraj to ja się załamałam…
Czarny pies co przyniósł mi wyjepkę
Niemycie, niejedzenie, niewstawanie, niewychodzenie, niechcenie, niepokój, nieszczęście, niemoc, niewiara i inne “nie”. Pamiętam, że czułam się wtedy tak, jak gdyby nie istniało nic, co mogłoby mnie uratować i wyciągnąć ze…
Nudzi mi się za Wami
„Wiem że musisz wrócić Przestań o tym mówić Tańcz” Z perspektywy czasu mam wrażenie, że tekst tej piosenki został napisany z myślą o nas. Jesteśmy w miejscu oddalonym o około…
Odpuść sobie przyszłość. O zgodzie na nowe.
Był piątek i spędzałam czwartą godzinę przy komputerze, pogrążając się w przedweekendowej niemocy. Sam tydzień roboczy nie był wyjątkowo ciężki, choć po raz pierwszy od wielu dni udało mi się…
Fotopamiętnik Karoli: oczy nie rosną
Oczy są jedynym organem człowieka, który nie rośnie. Rodzimy się i umieramy z takimi samymi oczami. * Nigdy do końca nie rozumiała zależności rządzącymi światem emocji. Głośno podśpiewywała, idąc nietłoczną…
Zanurz się w teraźniejszości
Przyszłość – słowo, na dźwięk którego natychmiastowo każdy włos jeży się na karku, mięśnie barków spinają się i zmieniają w stalową masę, a nogi jakoś zaczynają drżeć. Mając ledwie dwadzieścia…
Przyszłość? Wielka niewiadoma
Obudziłam się w pierwszy dzień roku, kiedy większość osób kładła się do łóżek lub była pogrążona w głębokim śnie. Szósta rano była moją godziną zero, a wraz z jej nadejściem…
#szajnujemy: Warszawianki dwudziestolecia międzywojennego
#partnerzy
